فصل دیگر در مدایح سلطان اعزّاللّٰه نصره

متن دانلود

می توانید متن را اصلاح نمایید:

چونکه بهرامشاه شه باشد
مر ورا زین صفت سپه باشد

ملکش از ملک جم نیاید کم
تر و تازه چو بوستان ارم

مملکت آسمان مَلک خورشید
خواجه چون ماه و قاضیان ناهید

عالم آراسته به دولت و داد
گشته معدوم در عدم بیداد

عرصهٔ مملکت چو باغ بهشت
مشک اذفر سرشته با گل و خشت

خاک این مملکت شده کافور
چشم بد باد از این حوالی دور

اهل غزنین چه کرده بود از داد
که چنین شان کریم شاهی داد

هرچه ز ایزد بخواستید عطا
دادتان بخ بخ این گزیده دعا

به اجابت دعا چو مقرون گشت
هرچه زو خواستند افزون گشت

شاه عادل نکو نیت دستور
مُلک آباد و دست ظالم دور

لشکری بر مثال مور و ملخ
بحر و بر زان ملا و وادی و شخ

صدهزاران سوارِ جوشن دار
که نماند ز دشمنان دیّار

عدد لشکرش هر آنکه شمرد
نشمرد او و عمر پایان برد

روز بارش چو برنشست به تخت
کار بر دشمنان بگیرد سخت

جوش دیوان گذشته از پروین
رونق خواجه تا به علّیّین

خواجگان دگر چو مهر و چو ماه
رونق گاه و زینت درگاه

اهل دیوان همه عدول و قضاة
گاه توقیع و عرض و خط و برات

به مظالم نشسته اهل قبول
قاضیان وجیه و جمع عدول

تا ملک بر فلک مکان دارد
تا سماک از سمک نشان دارد

پادشاه و وزیر و میر و حشم
عادل و ناصح و امین حرم

حکیم سنایی غزنوی