حکیم سنایی غزنوی
الباب السّابع فصل فیالغرور و الغفلة والنسیان و حبّالامانی والتّهور فی امور الدّنیا و نسیانالموت والبعث والنشر
التمثّل فیالانسان و عمله
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آن نبینی که پادشه زاده که ورا ملکتست آماده باشد اندر سرای و حجرهٔ خاص بر سرش خادمان با اخلاص تا به بازی فراش نگذارند سال و مه پاس او همی دارند آن وشاقان پر فغان و فضول شده بر لهو یکدگر مشغول در سرایی که بارگه باشد زحمت و انبُه سپه باشد همه را بر فلک رسیده خروش بارگاه از فغانشان پر جوش وآن ملک زاده ساعتی بی کار نبود بی رقیب و بی کردار تا نپوید به راه ناواجب نبود بی اتابک و حاجب نه به بازی و لهو پردازد نه نپرسیده گفتن آغازد آن چنانش نگاه می دارد که یکی دم به هرزه برنارد سرّ این چیست خود تو می دانی زانکه مقصود کار دو جهانی مر ترا تخت ملک منتظرست از عبث جمله بخت بر حذرست تو کز از نسل آدمی به نسب پاک دار از عبث همیشه حسب کار کن رنج کش بسان پدر بازگردد ترا گهر به گهر ورنه از آدمی ز شیطانی هرچه خواهی بکن تو به دانی ای دریغا که قیمت تن خویش می ندانی سخن نگویم پیش حکیم سنایی غزنوی