مولانا بلخی
غزلیات مولانا - حرف ه ، ی
غزل شمارهٔ ۳۱۶۵: جان و جهان! دوش کجا بودهای
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
جان و جهان! دوش کجا بوده ای نی غلطم، در دل ما بوده ای دوش ز هجر تو جفا دیده ام ای که تو سلطان وفا بوده ای آه که من دوش چه سان بوده ام! آه که تو دوش کرا بوده ای! رشک برم کاش قبا بودمی چونک در آغوش قبا بوده ای زهره ندارم که بگویم ترا « بی من بیچاره چرا بوده ای؟! » یار سبک روح! به وقت گریز تیزتر از باد صبا بوده ای بی تو مرا رنج و بلا بند کرد باش که تو بنده بلا بوده ای رنگ رخ خوب تو آخر گواست در حرم لطف خدا بوده ای رنگ تو داری، که زرنگ جهان پاکی، و همرنگ بقا بوده ای آینهٔ رنگ تو عکس کسیست تو ز همه رنگ جدا بوده ای مولانا بلخی