غزل شمارهٔ ۳۱۴۴: بحر ما را کنار بایستی

مولانا بلخیغزلیات مولانا - حرف ه ، یغزل شمارهٔ ۳۱۴۴: بحر ما را کنار بایستی

متن دانلود

می توانید متن را اصلاح نمایید:

بحر ما را کنار بایستی
وین سفر را قرار بایستی

شیر بیشه میان زنجیرست
شیر در مرغزار بایستی

ماهیان می طپند اندر ریگ
راه در جویبار بایستی

بلبل مست سخت مخمورست
گلشن و سبزه زار بایستی

دیده ها از غبار خسته شدست
دیده اعتبار بایستی

همه گل خواره اند این طفلان
مشفقی دایه وار بایستی

ره به آب حیات می نبرند
خضر را آبخوار بایستی

دل پشیمان شدست ز آنچ گذشت
دل امسال پار بایستی

اندر این شهر قحط خورشیدست
سایه شهریار بایستی

شهر سرگین پرست پر گشته ست
مشک نافه تتار بایستی

مشک از پشک کس نمی داند
مشک را انتشار بایستی

دولت کودکانه می جویند
دولت بی عثار بایستی

مرگ تا در پیست روز شبست
شب ما را نهار بایستی

چون بمیری بمیرد این هنرت
زین هنرهات عار بایستی

چنگ در ما زدست این کمپیر
چنگ او تار تار بایستی

طالب کار و بار بسیارند
طالب کردگار بایستی

دم معدود اندکی ماندست
نفسی بی شمار بایستی

نفس ایزدی ز سوی یمن
بر خلایق نثار بایستی

مرگ دیگی برای ما پخته ست
آن خورش را گوار بایستی

یاد مردن چو دافع مرگست
هر دمی یادگار بایستی

هر دمی صد جنازه می گذرد
دیده ها سوگوار بایستی

ملک ها ماند و مالکان مردند
ملکتی پایدار بایستی

عقل بسته شد و هوا مختار
عقل را اختیار بایستی

هوش ها چون مگس در آن دوغست
هوش را هوشیار بایستی

زین چنین دوغ زشت گندیده
این مگس را حذار بایستی

معده پردوغ و گوش پر ز دروغ
همت الفرار بایستی

گوش ها بسته است لب بربند
از خرد گوشوار بایستی

از کنایات شمس تبریزی
شرح معنی گذار بایستی

مولانا بلخی