مولانا بلخی
غزلیات مولانا - حرف ه ، ی
غزل شمارهٔ ۳۰۰۲: شوری فتاد در فلک ای مه چه شستهای
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شوری فتاد در فلک ای مه چه شسته ای پرنور کن تو خیمه و خرگه چه شسته ای آگاه نیستند مگر این فسردگان از آتش تو ای بت آگه چه شسته ای آتش خوران ره به سر کوی منتظر با مردمان زیرک ابله چه شسته ای دل شیر بیشه ست ولیکن سرش تویی دل لشکر حقست و تویی شه چه شسته ای ای جان تیزگوش تو بشنو هم از درون هم ره به توست بر سر هر ره چه شسته ای هین کز فراخنای دلت تا به عرش رفت هیهای وصل و خنده و قهقه چه شسته ای دی بامداد دامن جانم گرفت دل کان جان و دل رسید تو آوه چه شسته ای دولاب دولتست ز تبریز شمس دین درزن تو دست ها و در این ره چه شسته ای مولانا بلخی