مولانا بلخی
غزلیات مولانا - حرف ه ، ی
غزل شمارهٔ ۲۹۵۴: گر روشنی تو یارا یا خود سیه ضمیری
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گر روشنی تو یارا یا خود سیه ضمیری در هر دو حال خود را از یار وانگیری پا واگرفتن تو هر دو ز حال کفر است صد کفر بیش باشد در عاشقان نفیری پاکت شود پلیدی چون از صنم بریدی گردد پلید پاکی چون غرقه در غدیری دنبال شیر گیری کی بی کباب مانی کی بی نوا نشینی چون صاحب امیری بگذار سر بد را پنهان مکن تو خود را در زیرکی چو مویی پیدا میان شیری خوردی تو زهر و گفتی حق را از این چه نقصان حق بی نیاز باشد وز زهر تو بمیری زیر درخت خرما انداز همچو مریم گر کاهلی به غایت ور نیز سست پیری از سایه های خرما شیرین شوی چو خرما وز پختگی خرما تو پختگی پذیری مولانا بلخی