مولانا بلخی
غزلیات مولانا - حرف ه ، ی
غزل شمارهٔ ۲۹۱۹: گر سران را بیسری درواستی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گر سران را بی سری درواستی سرنگونان را سری درواستی از برای شرح آتش های غم یا زبانی یا دلی برجاستی یا شعاعی زان رخ مهتاب او در شب تاریک غم با ماستی یا کسی دیگر برای همدمی هم از آن رو بی سر و بی پاستی گر اثر بودی از آن مه بر زمین ناله ها از آسمان برخاستی ور نه دست غیر تستی بر دهان راست و چپ بی این دهان غوغاستی گر از آن در پرتوی بر دل زدی یا به دریا یا خود او دریاستی ور نه غیرت خاک زد در چشم دل چشمه چشمه سوی دریاهاستی نیست پروای دو عالم عشق را ور نه ز الا هر دو عالم لاستی عشق را خود خاک باشی آرزو است ور نه عاشق بر سر جوزاستی تا چو برف این هر دو عالم در گداز ز آتش عشق جحیم آساستی اژدهای عشق خوردی جمله را گر عصا در پنجه موساستی لقمه ای کردی دو عالم را چنانک پیش جوع کلب نان یکتاستی پیش شمس الدین تبریز آمدی تا تجلی هاش مستوفاستی مولانا بلخی