مولانا بلخی
غزلیات مولانا - حرف ه ، ی
غزل شمارهٔ ۲۷۹۱: هر دلی را گر سوی گلزار جانان خاستی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هر دلی را گر سوی گلزار جانان خاستی در دل هر خار غم گلزار جان افزاستی گر نه جوشاجوش غیرت کف برون انداختی نقش بند جان آتش رنگ او با ماستی ور نبودی پرده دار برق سوزان ماه را این زمین خاک همچون آسمان درواستی در ره معشوق جان گر پا و پر کار آمدی ذره ذره در طریقش باپر و باپاستی دیده نامحرمان گردیده بودی عشق را خود طناب خیمه های جمله بر دریاستی گر نه خون آمیز بودی آب چشم عاشقان بر سر هر آب چشمی نقش آن میناستی روز و شب گر دیده بودی آتش عشق مرا گرم رو بودی زمانه دی ز من فرداستی خاک باشی خواهد آن معشوق ما ور نی از او جای هر عاشق ورای گنبد خضراستی حسن شمس الدین تبریزی برافکندی نقاب گر نه اندر پیش او فراش لا لالاستی مولانا بلخی