غزل شمارهٔ ۲۷۸۹: پیش شمع نور جان دل هست چون پروانه‌ای

متن دانلود

می توانید متن را اصلاح نمایید:

پیش شمع نور جان دل هست چون پروانه ای
در شعاع شمع جانان دل گرفته خانه ای

سرفرازی شیرگیری مست عشقی فتنه ای
نزد جانان هوشیاری نزد خود دیوانه ای

خشم شکلی صلح جانی تلخ رویی شکری
من بدین خویشی ندیدم در جهان بیگانه ای

با هزاران عقل بینا چون ببیند روی شمع
پر او در پای پیچد درفتد مستانه ای

خرمن آتش گرفته صحن صحراهای عشق
گندم او آتشین و جان او پیمانه ای

نور گیرد جمله عالم بر مثال کوه طور
گر بگویم بی حجاب از حال دل افسانه ای

شمع گویم یا نگاری دلبری جان پروری
محض روحی سروقدی کافری جانانه ای

پیش تختش پیرمردی پای کوبان مست وار
لیک او دریای علمی حاکمی فرزانه ای

دامن دانش گرفته زیر دندان ها ولیک
کلبتین عشق نامانده در او دندانه ای

من ز نور پیر واله پیر در معشوق محو
او چو آیینه یکی رو من دوسر چون شانه ای

پیر گشتم در جمال و فر آن پیر لطیف
من چو پروانه در او او را به من پروانه ای

گفتم آخر ای به دانش اوستاد کائنات
در هنر اقلیم هایی لطف کن کاشانه ای

گفت گویم من تو را ای دوربین بسته چشم
بشنو از من پند جانی محکمی پیرانه ای

دانش و دانا حکیم و حکمت و فرهنگ ما
غرقه بین تو در جمال گلرخی دردانه ای

چون نگه کردم چه دیدم آفت جان و دلی
ای مسلمانان ز رحمت یاریی یارانه ای

این همه پوشیده گفتی آخر این را برگشا
از حسودان غم مخور تو شرح ده مردانه ای

شمس حق و دین تبریزی خداوندی کز او
گشت این پس مانده اندر عشق او پیشانه ای

مولانا بلخی