مولانا بلخی
غزلیات مولانا - حرف ه ، ی
غزل شمارهٔ ۲۷۳۲: ای ساقی باده معانی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای ساقی باده معانی درده تو شراب ارغوانی زان باده پیر تلخ پاسخ بفزای حلاوت جوانی در بزم سرای شاه جانان نظاره شاهدان جانی جان ها بینی چو روز روشن از لذت عشرت شبانی بینی که جهان به حیرت آید در حلقه خلق آن جهانی مه را ز فلک فروفرستد در مجلسشان به ارمغانی و آن زهره نوای خوش برآورد کو مطرب کیست آسمانی این ها به همند و ما به خلوت با دلبر خوب پرمعانی رخ بر رخ ما نهاد آن شه و آن باقی را تو خود بدانی آن شاه کیست شمس تبریز آن خسرو ملک بی نشانی مولانا بلخی