مولانا بلخی
غزلیات مولانا - حرف ه ، ی
غزل شمارهٔ ۲۶۷۴: هلا ای آب حیوان از نوایی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هلا ای آب حیوان از نوایی همی گردان مرا چون آسیایی چنین می کن که تا بادا چنین باد پریشان دل به جایی من به جایی نجنبد شاخ و برگی جز به بادی نپرد برگ که بی کهربایی چو کاهی جز به بادی می نجنبد کجا جنبد جهانی بی هوایی همه اجزای عالم عاشقانند و هر جزو جهان مست لقایی ولیک اسرار خود با تو نگویند نشاید گفت سر جز با سزایی چراخواران چراشان هم چراخوار ز کاسه و خوان شیرین کدخدایی نه موران با سلیمان راز گفتند نه با داوود می زد که صدایی اگر این آسمان عاشق نبودی نبودی سینه او را صفایی وگر خورشید هم عاشق نبودی نبودی در جمال او ضیایی زمین و کوه اگر نه عاشق اندی نرستی از دل هر دو گیاهی اگر دریا ز عشق آگه نبودی قراری داشتی آخر به جایی تو عاشق باش تا عاشق شناسی وفا کن تا ببینی باوفایی نپذرفت آسمان بار امانت که عاشق بود و ترسید از خطایی مولانا بلخی