مولانا بلخی
غزلیات مولانا - حرف ه ، ی
غزل شمارهٔ ۲۶۱۰: چون بسته کنی راهی آخر بشنو آهی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چون بسته کنی راهی آخر بشنو آهی از بهر خدا بشنو فریاد و علی اللهی در روح نظر کردم بی رنگ چو آبی بود ناگاه پدید آمد در آب چنان ماهی آن آب به جوش آمد هستی به خروش آمد تا واشد و دریا شد این عالم چون چاهی دیدم که فراز آمد دریا و بشد قطره من قطره و او قطره گشتیم چو همراهی چون پیشترک رفتم دریا شد و بگرفتم او قطره شده دریا من قطره شده گاهی پیش آی تو دریا را نظاره بکن ما را باشد که تو هم افتی در مکر شهنشاهی آبی است به زیرش مه آبی است به زیرش که او چشم چنین بندد چون جادو دلخواهی با لعل تو کی جویم من ملک بدخشان را چاه و رسن زلفت والله که به از جاهی از غمزه جادواش شمس الحق تبریزی در سحر نمی بندد جز سینه آگاهی مولانا بلخی