غزل شمارهٔ ۲۵۸۰: ای خیره نظر در جو پیش آ و بخور آبی

متن دانلود

می توانید متن را اصلاح نمایید:

ای خیره نظر در جو پیش آ و بخور آبی
بیهوده چه می گردی بر آب چو دولابی

صحراست پر از شکر دریاست پر از گوهر
یک جو نبری زین دو بی کوشش و اسبابی

گر مرد تماشایی چون دیده بنگشایی
بگشادن چشم ارزد تا بانی مهتابی

محراب بسی دیدی در وی بنگنجیدی
اندر نظر حربی بشکافد محرابی

ما تشنه و هر جانب یک چشمه حیوانی
ما طامع و پیش و پس دریا کف وهابی

ره چیست میان ما جز نقص عیان ما
کو پرده میان ما جز چشم گران خوابی

شش نور همی بارد زان ابر که حق آرد
جسمت مثل بامی هر حس تو میزانی

شش چشمه پیوسته می گردد شب بسته
زان سوش روان کرده آن فاتح ابوابی

خورشید و قمر گاهی شب افتد در چاهی
بیرون کشدش زان چه بی آلت و قلابی

صد صنعت سلطانی دارد ز تو پنهانی
زیرا که ضعیفی تو بی طاقت و بی تابی

این مفرش و آن کیوان افلاک ورای آن
بر کف خدا لرزان ماننده سیمابی

دریا چو چنان باشد کف درخور آن باشد
اندر صفتش خاطر هست احول و کذابی

بگریزد عقل و جان از هیبت آن سلطان
چون دیو که بگریزد از عمر خطابی

بکری برمد از شو معشوق جهانش او
از جان عزیز خود بیگانه و صخابی

ره داده به دام خود صد زاغ پی بازی
چون باز به دام آمد برداشته مضرابی

خاموش که آن اسعد این را به از این گوید
بی صفقه صفاقی بی شرفه دبابی

مولانا بلخی