مولانا بلخی
غزلیات مولانا - حروف الف تا خ
غزل شمارهٔ ۲۳۵: مرا بدید و نپرسید آن نگار چرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرا بدید و نپرسید آن نگار چرا ترش ترش بگذشت از دریچه یار چرا سبب چه بود چه کردم که بد نمود ز من که خاطرش بگرفتست این غبار چرا ز بامداد چرا قصد خون عاشق کرد چرا کشید چنین تیغ ذوالفقار چرا چو دیدم آن گل او را که رنگ ریخته بود دمید از دل مسکین هزار خار چرا چو لب به خنده گشاید گشاده گردد دل در آن لبست همیشه گشاد کار چرا میان ابروی خود چون گره زند از خشم گره گره شود از غم دل فکار چرا زهی تعلق جان با گشاد و خنده او یکی دمش که نبینم شوم نزار چرا جهان سیه شود آن دم که رو بگرداند نه روز ماند و نی عقل برقرار چرا یکی نفس که دل یار ما ز ما برمید چرا رمید ز ما لطف کردگار چرا مگر که لطف خدا اوست ما غلط کردیم وگر نه خوبی او گشت بی کنار چرا برون صورت اگر لطف محض دادی روی پیمبران ز چه گشتند پرده دار چرا مولانا بلخی