مولانا بلخی
غزلیات مولانا - حروف الف تا خ
غزل شمارهٔ ۱۹۷: ای بنده بازگرد به درگاه ما بیا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای بنده بازگرد به درگاه ما بیا بشنو ز آسمان ها حی علی الصلا درهای گلستان ز پی تو گشاده ایم در خارزار چند دوی ای برهنه پا جان را من آفریدم و دردیش داده ام آن کس که درد داده همو سازدش دوا قدی چو سرو خواهی در باغ عشق رو کاین چرخ کوژپشت کند قد تو دوتا باغی که برگ و شاخش گویا و زنده اند باغی که جان ندارد آن نیست جان فزا ای زنده زاده چونی از گند مردگان خود تاسه می نگیرد از این مردگان تو را هر دو جهان پر است ز حی حیات بخش با جان پنج روزه قناعت مکن ز ما جان ها شمار ذره معلق همی زنند هر یک چو آفتاب در افلاک کبریا ایشان چو ما ز اول خفاش بوده اند خفاش شمس گشت از آن بخشش و عطا مولانا بلخی