مولانا بلخی
مثنوی معنوی دفتر پنجم
بخش ۶۰ - تمثیل تلقین شیخ مریدان را و پیغامبر امت را کی ایشان طاقت تلقین حق ندارند و با حقالف ندارند چنانک طوطی با صورت آدمی الف ندارد کی ازو تلقین تواند گرفت حق تعالی شیخ را چون آیینهای پیش مرید همچو طوطی دارد و از پس آینه تلقین میکند لا تحرک به لسانک ان هو الا وحی یوحی اینست ابتدای مسلهٔ بیمنتهی چنانک منقار جنبانیدن طوطی اندرون آینه کی خیالش میخوانی بیاختیار و تصرف اوست عکس خواندن طوطی برونی کی متعلمست نه عکس آن معلم کی پس آینه است و لیکن خواندن طوطی برونی تصرف آن معلم است پس این مثال آمد نه مثل
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
طوطیی در آینه می بیند او عکس خود را پیش او آورده رو در پس آیینه آن استا نهان حرف می گوید ادیب خوش زبان طوطیک پنداشته کین گفت پست گفتن طوطیست که اندر آینه ست پس ز جنس خویش آموز سخن بی خبر از مکر آن گرگ کهن از پس آیینه می آموزدش ورنه ناموزد جز از جنس خودش گفت را آموخت زان مرد هنر لیک از معنی و سرش بی خبر از بشر بگرفت منطق یک به یک از بشر جز این چه داند طوطیک هم چنان در آینهٔ جسم ولی خویش را بیند مردی ممتلی از پس آیینه عقل کل را کی ببیند وقت گفت و ماجرا او گمان دارد که می گوید بشر وان گر سرست و او زان بی خبر حرف آموزد ولی سر قدیم او نداند طوطی است او نی ندیم هم صفیر مرغ آموزند خلق کین سخن کار دهان افتاد و حلق لیک از معنی مرغان بی خبر جز سلیمان قرانی خوش نظر حرف درویشان بسی آموختند منبر و محفل بدان افروختند یا به جز آن حرفشان روزی نبود یا در آخر رحمت آمد ره نمود مولانا بلخی