بخش ۵۲ - سبب عداوت عام و بیگانه زیستن ایشان به اولیاء خدا کی بحقشان می‌خوانند و با آب حیات ابدی

متن دانلود

می توانید متن را اصلاح نمایید:

بلک از چفسیدگی در خان و مان
تلخشان آید شنیدن این بیان

خرقه ای بر ریش خر چفسید سخت
چونک خواهی بر کنی زو لخت لخت

جفته اندازد یقین آن خر ز درد
حبذا آن کس کزو پرهیز کرد

خاصه پنجه ریش و هر جا خرقه ای
بر سرش چفسیده در نم غرقه ای

خان و مان چون خرقه و این حرص ریش
حرص هر که بیش باشد ریش بیش

خان و مان چغد ویرانست و بس
نشنود اوصاف بغداد و طبس

گر بیاید باز سلطانی ز راه
صد خبر آرد بدین چغدان ز شاه

شرح دارالملک و باغستان و جو
پس برو افسوس دارد صد عدو

که چه باز آورد افسانهٔ کهن
کز گزاف و لاف می بافد سخن

کهنه ایشانند و پوسیدهٔ ابد
ورنه آن دم کهنه را نو می کند

مردگان کهنه را جان می دهد
تاج عقل و نور ایمان می دهد

دل مدزد از دلربای روح بخش
که سوارت می کند بر پشت رخش

سر مدزد از سر فراز تاج ده
کو ز پای دل گشاید صد گره

با کی گویم در همه ده زنده کو
سوی آب زندگی پوینده کو

تو به یک خواری گریزانی ز عشق
تو به جز نامی چه می دانی ز عشق

عشق را صد ناز و استکبار هست
عشق با صد ناز می آید به دست

عشق چون وافیست وافی می خرد
در حریف بی وفا می ننگرد

چون درختست آدمی و بیخ عهد
بیخ را تیمار می باید به جهد

عهد فاسد بیخ پوسیده بود
وز ثمار و لطف ببریده بود

شاخ و برگ نخل گر چه سبز بود
با فساد بیخ سبزی نیست سود

ور ندارد برگ سبز و بیخ هست
عاقبت بیرون کند صد برگ دست

تو مشو غره به علمش عهد جو
علم چون قشرست و عهدش مغز او

مولانا بلخی