بخش ۸۱ - بیان رسول علیه السلام سبب تفضیل و اختیار کردن او آن هذیلی را به امیری و سرلشکری بر پیران و کاردیدگان

متن دانلود

می توانید متن را اصلاح نمایید:

حکم اغلب راست چون غالب بدند
تیغ را از دست ره زن بستدند

گفت پیغامبر کای ظاهرنگر
تو مبین او را جوان و بی هنر

ای بسا ریش سیاه و مرد پیر
ای بسا ریش سپید و دل چو قیر

عقل او را آزمودم بارها
کرد پیری آن جوان در کارها

پیر پیر عقل باشد ای پسر
نه سپیدی موی اندر ریش و سر

از بلیس او پیرتر خود کی بود
چونک عقلش نیست او لاشی بود

طفل گیرش چون بود عیسی نفس
پاک باشد از غرور و از هوس

آن سپیدی مو دلیل پختگیست
پیش چشم بسته کش کوته تگیست

آن مقلد چون نداند جز دلیل
در علامت جوید او دایم سبیل

بهر او گفتیم که تدبیر را
چونک خواهی کرد بگزین پیر را

آنک او از پردهٔ تقلید جست
او به نور حق ببیند آنچ هست

نور پاکش بی دلیل و بی بیان
پوست بشکافد در آید در میان

پیش ظاهربین چه قلب و چه سره
او چه داند چیست اندر قوصره

ای بسا زر سیه کرده بدود
تا رهد از دست هر دزدی حسود

ای بسا مس زر اندوده به زر
تا فروشد آن به عقل مختصر

ما که باطن بین جملهٔ کشوریم
دل ببینیم و به ظاهر ننگریم

قاضیانی که به ظاهر می تنند
حکم بر اشکال ظاهر می کنند

چون شهادت گفت و ایمانی نمود
حکم او مؤمن کنند این قوم زود

بس منافق کاندرین ظاهر گریخت
خون صد مؤمن به پنهانی بریخت

جهد کن تا پیر عقل و دین شوی
تا چو عقل کل تو باطن بین شوی

از عدم چون عقل زیبا رو گشاد
خلعتش داد و هزارش نام داد

کمترین زان نامهای خوش نفس
این که نبود هیچ او محتاج کس

گر به صورت وا نماید عقل رو
تیره باشد روز پیش نور او

ور مثال احمقی پیدا شود
ظلمت شب پیش او روشن بود

کو ز شب مظلم تر و تاری ترست
لیک خفاش شقی ظلمت خرست

اندک اندک خوی کن با نور روز
ورنه خفاشی بمانی بیفروز

عاشق هر جا شکال و مشکلیست
دشمن هر جا چراغ مقبلیست

ظلمت اشکال زان جوید دلش
تا که افزون تر نماید حاصلش

تا ترا مشغول آن مشکل کند
وز نهاد زشت خود غافل کند

مولانا بلخی