مولانا بلخی
مثنوی معنوی دفتر سوم
بخش ۲۱۳ - جذب هر عنصری جنس خود را کی در ترکیب آدمی محتبس شده است به غیر جنس
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خاک گوید خاک تن را باز گرد ترک جان کن سوی ما آ همچو گرد جنس مایی پیش ما اولیتری به که زان تن وا رهی و زان تری گوید آری لیک من پابسته ام گرچه همچون تو ز هجران خسته ام تری تن را بجویند آبها کای تری باز آ ز غربت سوی ما گرمی تن را همی خواند اثیر که ز ناری راه اصل خویش گیر هست هفتاد و دو علت در بدن از کششهای عناصر بی رسن علت آید تا بدن را بسکلد تا عناصر همدگر را وا هلد چار مرغ اند این عناصر بسته پا مرگ و رنجوری و علت پاگشا پایشان از همدگر چون باز کرد مرغ هر عنصر یقین پرواز کرد جذبهٔ این اصلها و فرعها هر دمی رنجی نهد در جسم ما تا که این ترکیبها را بر درد مرغ هر جزوی به اصل خود پرد حکمت حق مانع آید زین عجل جمعشان دارد بصحت تا اجل گوید ای اجزا اجل مشهود نیست پر زدن پیش از اجلتان سود نیست چونک هر جزوی بجوید ارتفاق چون بود جان غریب اندر فراق مولانا بلخی