مولانا بلخی
مثنوی معنوی دفتر سوم
بخش ۲۰۷ - جواب طعنهزننده در مثنوی از قصور فهم خود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای سگ طاعن تو عو عو می کنی طعن قرآن را برون شو می کنی این نه آن شیرست کز وی جان بری یا ز پنجهٔ قهر او ایمان بری تا قیامت می زند قرآن ندی ای گروهی جهل را گشته فدی که مرا افسانه می پنداشتید تخم طعن و کافری می کاشتید خود بدیدیت آنک طعنه می زدیت که شما فانی و افسانه بدیت من کلام حقم و قایم به ذات قوت جان جان و یاقوت زکات نور خورشیدم فتاده بر شما لیک از خورشید ناگشته جدا نک منم ینبوع آن آب حیات تا رهانم عاشقان را از ممات گر چنان گند آزتان ننگیختی جرعه ای بر گورتان حق ریختی نه بگیرم گفت و پند آن حکیم دل نگردانم بهر طعنی سقیم مولانا بلخی