مولانا بلخی
مثنوی معنوی دفتر سوم
بخش ۱۴۰ - بیان آنک حق تعالی صورت ملوک را سبب مسخر کردن جباران کی مسخر حق نباشند ساخته است چنانک موسی علیه السلام باب صغیر ساخت بر ربض قدس جهت رکوع جباران بنی اسرائیل وقت در آمدن کی ادخلوا الباب سجدا و قولوا حطة
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آنچنانک حق ز گوشت و استخوان از شهان باب صغیری ساخت هان اهل دنیا سجدهٔ ایشان کنند چونک سجدهٔ کبریا را دشمنند ساخت سرگین دانکی محرابشان نام آن محراب میر و پهلوان لایق این حضرت پاکی نه اید نیشکر پاکان شما خالی نیید آن سگان را این خسان خاضع شوند شیر را عارست کو را بگروند گربه باشد شحنه هر موش خو موش که بود تا ز شیران ترسد او خوف ایشان از کلاب حق بود خوفشان کی ز آفتاب حق بود ربی الاعلاست ورد آن مهان رب ادنی درخور این ابلهان موش کی ترسد ز شیران مصاف بلک آن آهوتگان مشک ناف رو به پیش کاسه لیس ای دیگ لیس توش خداوند و ولی نعمت نویس بس کن ار شرحی بگویم دور دست خشم گیرد میر و هم داند که هست حاصل این آمد که بد کن ای کریم با لئیمان تا نهد گردن لئیم با لئیم نفس چون احسان کند چون لئیمان نفس بد کفران کند زین سبب بد که اهل محنت شاکرند اهل نعمت طاغیند و ماکرند هست طاغی بگلر زرین قبا هست شاکر خستهٔ صاحب عبا شکر کی روید ز املاک و نعم شکر می روید ز بلوی و سقم مولانا بلخی