جامی هروی
غزلیات جامی
شمارهٔ ۶۱۴: تو شاه مسند حسنی و من گدای کمینم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تو شاه مسند حسنی و من گدای کمینم مرا سعادت آن از کجا که با تو نشینم چو خاکروبی آن در دریغ داشتی از من گذار تا خس و خار رهت به دیده بچینم سواره رفتی و سودم جبین به راه تو چندان که شد نشان سم اسب و ماند نقش جبینم اساس زهد شکستم ز نام و ننگ برستم میان به مهر تو بستم کمر مبند به کینم به هر کجا گذرم دولت وصال تو جویم به هر طرف نگرم جلوه جمال تو بینم بسوخت جان من از گریه های تلخ چه باشد به خنده ای بنوازی ازان لب شکرینم به تیغ بیم مفرما که خیز جامی ازین در که عمرهاست بر این آستانه بهر همینم جامی هروی