جامی هروی
غزلیات جامی
شمارهٔ ۱۱۷: قربان شدن به تیغ جفای تو عید ماست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
قربان شدن به تیغ جفای تو عید ماست جان می دهیم بهر چنین عید عمرهاست آن را که دید شکل خوشت بامداد عید پروای عید و ذوق تماشای او کجاست صد جان فدای قد تو کز جویبار حسن هرگز یکی نهال بدین نازکی نخاست در دیده خاک پای تو گر زانکه هست حیف بر ما مگیر کین گنه از جانب صباست شب داستان هجر فرو ریخت اشک من لعلش به خنده گفت که باز این چه ماجراست جامی مدام غنچه صفت تنگدل مباش کز غم چو لاله بر دلم این داغ ها چراست تا برفروخته ست رخ آن شمع دلفروز در هر که بنگری به همین داغ مبتلاست جامی هروی