فرخی یزدی
دیگر سرودهها
شماره ۸ - مسمط بهاریه
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا کیومرث بهار آمد و بنشست به تخت سر زد اشکوفه سیامک سان از شاخ درخت غنچه پوشیده چو هوشنگ زمردگون رخت بست طهمورث بر دیو محن سلسله سخت جام جمشید پر از باده کن اکنون که ز بخت کرد هان دولت ضحاک خزان رو به زوال چون فریدون علم افراشت ز نو فروردین اردیش ایرج سان گشت ولیعهد زمین سَلْمِ وی رشک بر او برد و کمر بست به کین خون او ریز الا ماه منوچهرجبین جِیشِ پورِ پَشَن حُزن نهان شد به کمین تا که با نوذر عشرت کند آهنگ قتال «زو» صفت سبزه نوخیز به باغ آمد شاد کشور خویش به گرشاسب شمشاد نهاد سرورست از لب جو یک تنه مانند قباد پس به کاووس چمن حکم ولیعهدی داد بطی از خون سیاوش بده ای ترک نژاد که بزد خسرو کل تکیه بر اورنگ جلال طوس را کرد پی کینه کش میر سپه لشکر سبزه زدند از پی رهام رده زد فریبرز چنار از لب هر جو خرگه گیو باد آمد و یکباره بیفتاد به ره دست پیران خزان ناشد از ایشان کوته تا که ناصر نشد اسپند چنان رستم زال نسترن با فر لهراسبی آمد در باغ نرگس از ژاله چو گشتاسب تر کرد دماغ آتش افروخت کل از چهره زردشت به راغ داد رویین تن کاجش پی ترویج فراغ زیر (زرجاسب) رز خون دمادم به ایاغ ای بشو تن خد بهمن قد جاماسب کمال فرخی یزدی