فصل 10

متن دانلود

می توانید متن را اصلاح نمایید:

اللّه اکبر گفتم، دیدم که اندیشه های فاسد و هر اندیشه که غیر اندیشه اللّه بود همه منهزم شدند. به دل آمد که تا صورتی پیش خاطر نمی آید، اخلاص عبادت ظاهر نمی شود و تا کلمهٔ لفظة &laquo;اللّه&raquo; پدید نمی آید، از فساد به صلاح نمی آیند و تا تصوری نمی کنم از صفات اللّه و تا نظر نمی کنم در صفات مخلوق، وجد و رقت و عبودیت ظاهر نمی شود. پس گویی که معبود مصور آمد.
و گویی که اللّه، لفظ &laquo;اللّه&raquo; را و اسامی  صفات را چنان آفریده است تا چون پیدا آید خلق در عبادت آیند و توحید را سبب قطع ترددها کرده است، و اشتراک را سبب پریشانی کرده است، و هر حروف و اندیشه را مدار کرده است.
چو این ها را نظر کردم، گفتم بیا تا هرچه فانی است و مقهور است همه را از نظر محو کنم و دور کنم، تا چون بنگرم قاهر را و باقی را توانم دیدن. و خواهم که چندانی محو کنم که نظر من بر صفت قاهری اللّه و صفت بقای اللّه و کمال حقیقی اللّه قرار گیرد.
و هرچند محو می کردم، خود را محبوس مقهورات و محدثات می یافتم، گویی که اللّه محدثات را برمی گرداند.
و من در این میان می دیدم که بر دوش اللّه ام. باز می دیدم که هم من و هم چرخ و هم افلاک و خاک و عرش همه بر دوش اللّه ایم، تا کجامان خواهد انداختن. تا همه فریاد عاشقانه برآوردیم که ای اللّه! ما چنگال در تو زده ایم و بر دوش تو چسبیده ایم و دست از تو نمی داریم از آنکه عاشق زار توایم. اکنون ای اللّه! چو یکدم چشم و نظر در تو می  نهیم و عظمت و حُسن تو را می بینیم، می آساییم و دمِ خوش می زنیم، و دمی  دیگر نالهٔ عاشقانه می زنیم، و به وقت خواب نیز همچنانیم. اکنون چو دیدم که ما همه بر دوش اللّه ایم و اللّه ما را می جنباند و شربت ها و خوشی های گوناگون در ما می فرستد و ما از خوشی های آن مست می شویم و فریاد می کنیم و اللّه ادراکات ما هموار می کند و در اندرون گردش های دیگر و عجایب های دیگر روان می کند و می نماید، تا من آن همه را می بینم و مستغرق می شوم در زمره، آن چنانکه اللّه روح هر کسی را در عالمی  می گرداند و ملکوت خود را بدیشان می نماید تا بدانی که ملکوت اللّه بی نهایت است
و الله اعلم.

بهاءُالدّین وَلَد