نیر تبریزی
لآلی منظومه
بخش ۷: شهید عشق که تنگ است پوست بر بدنش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شهید عشق که تنگ است پوست بر بدنش تو خصم بین که به یغما زره برد ز تنش زره به غارت اگر برد خصم خیره چه غم که بود جوشن تن زلف های پرشکنش چه آب بست به گلزار بوتراب سپهر که خون چکد همه از چشم لالۀ دهنش یکی به حکم تفرّج به نینوا بگذر پر از شقایق و گلنار زخم بین چمنش شهی که سندس فردوس بود پوشش او روا ندید به تن خصم جامۀ کهنش لبی که روح قدس از دمش سخنگو شد شگفت بین که بریدند در دهن سخنش تنی ضعیف که پاسی فزون نماند درست صبابه بیهده کردی ز خار و خس ، کفنش دگر بشیر به کنعان چه ارمغان آرد ز یوسفی که قبا کرده گرگ ، پیرهنش سپهر کاش چو میداد ملک جم بر باد همین به خاتم از او بود قانع ، اهرمنش چراغ دودهٔ طه فلک به یثرب کُشت ز قصر شام سر آورد دود انجمنش زمانه گلشن زهرا چنان به یغما داد که بار قافله شد ارغوان و یاسمنش فلک سری که سرودش کلام یزدان بود نبود در خور چوب جفا لب و دهنش گهش به دیر نشاندی گهش به قعر تنور گهی به نیزه و گه بر درخت و گه لگنش مگر وفا به مکافات روز بدر نکرد تطاولی که کشید از تو جسم ممتحنش نیر تبریزی