میرزاده عشقی
غزل ها و قصیده ها
شمارهٔ ۳۱ - ماه دندانطلا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هر مراد و آرزویی، کاندرون قلب ماست دارویش اندر دهان آن مه دندان طلاست من مریض عشقم ای جانان و با جان طالبم آن لب و دندان که بر هر درد بی درمان دواست بوالعجب انگشتری تشکیل دادست آن دهان حلقه اش یاقوت سرخست و نگیندانش طلاست کیمیاگر در تلاقی هرچه را سازد طلا پس لب این ماه بی تردید و شبهت کیمیاست برکشیده چشم ترکش، تیغ ابرو در «فرونت» این کماندان صفش مژگان و فرمانش بلاست آسمان در پیشگاه ماه من، ماه تو چیست ماه ما از هرچه پنداری به از ماه شماست ماه ما اندر صف خوبان صاحب منصب است ماه تو در رتبه اش تا بینی استاره هاست ماه تو اندر پناه جذبه استاره ای ست چاره استاره هایش شانه های ماه ماست ماه تو رخشان ز خورشیدست و ماه ما ز خویش نسبت ماه من و تو، نسبت خلق و خداست ای صبا با او بگو این بیت خواجه گفته است گر بخواهی حرمت خواجه به جای آری به جاست: «عزم دیدار تو دارد جان بر لب آمده بازگردد یا برآید» گو چه فرمان شماست؟ غیر (عشقی) مقصد ما از وصالت هیچ نیست هرکه جز این حدس، حدسی می زند حدسش خطاست میرزاده عشقی