صغیر اصفهانی
مثنوی ها
شمارهٔ ۳۳ - کلام عیسی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
عیسی مریم چو علم بر فراخت بر به جهان کوس نبوت نواخت باب عطایش به جهان باز شد دم به دم آمادهٔ اعجاز شد اکمه و ابرص فلج اعور عمی جمله شفا یافت از آن مقتدی نوع بشر زانشه فرخنده اسم یافت شفا از مرض روح و حسم هیکل پاکش که در آن دلق بو چارهٔ بیچارگی خلق بود فعل وی ار در نگری سربسر نیست به جز خدمت نوع بشر قول وی ار نیک ببینی تمام امر به رفق است و مداوای عام از سخنانش که ز در و گهر هست ثمین تر بر اهل نظر یک سخن این است که با دشمنان هم بنمائید محبت ز جان یک سخنش اینکه به روی شما کس بزند سیلی اگر از جفا آن طرفش باز به پیش آورید تا که از او سیلی دیگر خورید فرقه ئی امروز بر آن ذوالعفاف نسبت خود داده ولی برخلاف آنچه که او گفته رها کرده اند وضع قوانین ز هوی کرده اند گشته چنان حرس و طمع را اسیر کامده در نوع کشی بس دلیر جای محبت که به دشمن کنند با همه از حرص و طمع دشمنند دمبدم از بهر جدال و نزاع آلب حربیه کنند اختراع راستی ای جامعهٔ عیسوی به که مر این نکته ز من بشنوی یا که مکن این حرکات قبیح یا که مده نسبت خود بر مسیح بی غرضست آنچه که گوید صغیر گر بود انصاف از او در پذیر صغیر اصفهانی