صغیر اصفهانی
مثنوی ها
شمارهٔ ۲۳ - ماست کش و یخ کش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ماست کشی بود به عهد قدیم در هنر ماست کشی مستقیم بود همی ماست کشی پیشه اش ماست کشی روز و شب اندیشه اش ماست همی ساخت به غایت نکو ماست خوران را بوی افتاد خوی گفت هر آنکس که از او برد ماست به به از این ماست که در خوان ماست بودی از آن ماست کشی ماستکش روی سفید همه جا ماست وش ماست همی برد بهر کوی و جای خاصه که هر روز بدیوان سرای روزی از آنجمله که او ماست برد بر سر خوان قاضی از آن ماست خورد داشت ز کامی بره و خورد ماست ماست فروشد بگلو سرفه خواست تا زندش چوب بگفتا که هان ماست کش آرید بمن کش کشان زود دویدند غلامان چند در طلب ماست کش مستمند پای طلبکاری آن جمله خست نامدشان هیچ سراغی بدست یخ کش بیچاره که یخ می کشید از اثر بخت بد آنجا رسید چنگ فکندند بدامان وی سخت گرفتند گریبان وی نه خبر از آتیه نه ماضیش زود کشیدند بر قاضیش سرفه نمی داد به قاضی امان کز پی تهدید گشاید زبان کرد اشارت سوی ایشان بدست چوب زدند آنقدر آو را که خست گفت که ای وای گناهم چه بود علت این روز سیاهم چه بود گفت کسی جرم تو این بس که ماست ماستکش آورد و از آنسرفه خواست گفت چه نسبت بمن آن غل و غش من بجهان یخ کشم او ماست کش ماست کش آلوده به آلایش است گفت خمش باش و برو کش کش است شکر خدا را که در ایام ما نیست صغیر این روش ناروا صغیر اصفهانی