صغیر اصفهانی
مثنوی ها
شمارهٔ ۱۳ - کار و کارگر در سال ۱۳۰۷ شمسی سروده شد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کار کن و کار کن و کار کن بار خود ای جامعه خود بار کن رفته توئی از تو که یادش بخیر نفی شدستی تو در اثبات غیر هیکلت ای جامعهٔ ذولجاج آمده سر تا به قدم احتیاج خانهٔ تو خانهٔ بی مایگان خود تو گدای در همسایگان از نمک و ادویه را کبریت و آب بر در همسایه کنی دق باب لنگ نئی از چه برندت بدوش نه به زمین پای و به رفتار گوش خواریت از علت بی کاریست حاصل بی کاریت این خواریست از اثر صنعت و علم و هنر تا نشود کشور ما معتبر قلب وطن شاد نخواهد شدن مملکت آباد نخواهد شدن مایهٔ کار است زر و فکر و دست وین سه بتحقیق در این ملک هست هست ولی هریکی از آن یک جداست دست که باشد یکی آن بی صداست گر که کنند این سهم بهم اتفاق خوش بدر آید مه ملک از محاق یأس مبر هست صغیرا امید حق کند این روز سیه را سپید صغیر اصفهانی