ایرج میرزا
غزل ها
شمارهٔ ۱۰: به دست جام شراب و به گوش نغمۀ ساز - شبی خوشست خدایا دراز باد دراز !
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به دست جام شراب و به گوش نغمۀ ساز شبی خوشست خدایا دراز باد دراز ! چگونه کوته خواهم شبی که اندر وی وصالِ دوست مهیّا و برگِ عشرت ساز چگونه کوته خواهم شبی که سعدی گفت: «که دوست را ننماید شبِ وِصال دراز» شبی بُوَد که ازو گشت شامِ دولت روز شبی بُوَد که ازو گشت صبحِ ملّت باز شبی بُوَد که بتابید اندرو ماهی که آفتاب نیارد شدن به او انباز شبی است فرّخ و شهزاده نصرت الدّولهُ نموده جشنی از عزّت و جلال جهاز چگونه جشنی مانندِ جَنَّتِ موعود ز چار جانب بگشوده بابِ نعمت و ناز به وجد اندر هر سوی گلرخانِ چکل به رقص اندر هرجای مهوشانِ طَراز همه درخشد مانند نارِ ذاتِ وَقود شرابِ گلگون اندر به سیمگون بِگماز ز هر طرف شنوی نغمه های رود و سرود به هر کجا نگری گونه های ساز و نواز ز چرخ گوید ناهید از پی تبریک خجسته بادا میلادِ شاهِ بنده نواز ایرج میرزا