میرزا حبیب خراسانی
سایر اشعار
شماره ۳۰ - ترکیب بند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بسته دام رنج و عنایم خسته درد فقر و فنایم سفته دست کرب و بلایم خشک شاخی، نه بر، نی نوایم ***** چیستم کیستم از کجایم ***** ناتوانی ز ره باز مانده بنده ای خواجه از پیش رانده دیو و غولم سوی خویش خوانده نفس شومم بهر سو کشانده ***** بند بنهاده بر دست و پایم ***** رانده از خلد مانند آدم چون سلیمان ز کف داده خاتم نزد اصحاب کهف از سگی کم چیستم کیستم؟ ننگ عالم ***** چند پرسی زچون و چرایم ***** آستانی بدر سر نهاده حلقه ای چشم بر در نهاده بنده ای دل بداور نهاده چون قلم سر بخط بر نهاده ***** تاکند تیغش از تن جدایم ***** نیست جز فقر در طیلسانم نیست جز عجز طی لسانم سفله تر از همه ناکسانم راست گویم خسی از خسانم ***** برده زین سو بدان سو هوایم ***** گر بلندی دهد آسمانم ور بپستی نهد آستانم خود بخود من نه اینم نه آنم هر چه گوید چنانم، چنانم ***** هم ازو درد و هم زو دوایم ***** من ز خود هست و بودی ندارم من ز خود ربح و سودی ندارم من ز خود تار و پودی ندارم من که از خود نمودی ندارم ***** بیخودانه چسان خود نمایم ***** سالها در جهان زیستم من ره نبردم که خود کیستم من چند پرسی ز من چیستم من نیستم نیستم نیستم من ***** کز عدم زی فنا میگرایم ***** بنده را پادشاهی نیاید از عدم کبریائی نیاید بندگی را خدائی نیاید از گدا جز گدائی نیاید ***** من گدا من گدا من گدایم ***** بنده ام گر بخویشم بخواند رانده ام گر ز پیشم براند آستانم چو بر در نشاند پاسبانم چو بر ره بماند ***** هر چه گوید جز او را نشایم ***** گوئی اندر خم صولجانش گردی اندر ره آستانش کمترم از سگ، پاسبانش بنده ام بر در بندگانش ***** این بسنده است فر و بهایم ***** گر بخواند بخویشم، فقیرم ور براند ز پیشم، حقیرم گر بگوید امیرم، امیرم ور بگوید بمیرم، بمیرم ***** بنده حکم و تسخیر رایم ***** ایکه جوئی تبار و نژادم زآتش و آب و از خاک و بادم من نخستین دم از خاک زادم زاده خاک و خاکی نهادم ***** هر نفس جبهه بر خاک سایم ***** از عدم حرف هستی نشاید دعوی کبر و مستی نشاید خاکرا جز که پستی نشاید از فنا خود پرستی نشاید ***** من فنا من فنا من فنایم ***** دیوی اندر به پیرامن من ماری اندر به پیراهن من زاتشی شعله در دامن من برقی افتاده در خرمن من ***** سوخته جمله برگ و نوایم ***** سخت در دام تشویش مانده یک قدم پس یکی پیش مانده خسته و زار و درویش مانده بینوا با دل ریش مانده ***** ایخدا ره سوی خود گشایم ***** مست و بیهوش و دیوانه ام من روز و شب گرد ویرانه ام من نز حرم نی ز میخانه ام من از خرد سخت بیگانه ام من ***** با سگ کوی او آشنایم ***** هر نفس میفرستد دو عیدم هر زمان داده رجع بعیدم گه شقی سازد و گه سعیدم کرده میقات یوم الوعیدم ***** داده میزان یوم الجزایم ***** قبضه ای از دو عامل سرشته خاک و افلاک و دیو و فرشته سر وحدت در این قبضه هشته اسم اعظم بر او بر نوشته ***** گر خبر خواهی از مبتدایم ***** ساخته جسم و جانم زد و جهان در نهادم نهاده دو کیهان در دو گیتی چه پیدا چه پنهان کرده انموزجی نک منم هان ***** ساخته جام دو جهان نمایم ***** بر زبان عقده ای همچو موسی کرده مرغی ز گل همچو عیسی در دل حوت چون پور متی نسخه اصلی آیات کبری ***** معجزات همه انبیایم ***** راز توریه و انجیل و فرقان سر تنزیل و تاویل قرآن هم در انگشت مهر سلیمان هم بکف چوب موسی بن عمران ***** گه عصا و گهی اژدهایم ***** من یکی نیستم صد هزارم گر بیک میزر و یک ازارم از عدد واحد است اعتبارم در مرابت فزون از شمارم ***** بیخبر ز ابتدا، انتهایم ***** پیر و امر و نهی کتابم بنده شاه مالک رقابم پای اگر بر سر آفتابم سر بپای سگ بوترابم ***** خاک راه شه دین رضایم ***** گر بصورت حقیر و کهینم من بمعنی کتاب مبینم از نژاد بزرگان دینم شیعه صالح المومنینم ***** بنده خاتم الاوصیایم ***** ای ظهور جلال خدائی نی خدائی نه از حق خدائی فلک ایجاد را ناخدائی امر حق را تو حرف ندائی ***** من چگویم که رجع الصدایم ***** بنده ام، ره بجائی ندارم عقل و تدبیر و رائی ندارم در سر از خود هوائی ندارم ره بدولت سرائی ندارم ***** درگه وست دولتسرایم ***** بنده ام عاجز و خسته بسته بر در خانه دل نشسته در بروی همه خلق بسته تار الفت بیکره گسسته ***** غیرت خواجه از ما سوایم ***** بنده ام با دو صد عیب و علت عجز و خواری و زاری و ذلت با همه شرمساری و خجلت ای خداوند اقبال و دولت ***** نیست جز بر درت التجایم ***** من اگر با تو همراه باشم از دل خویش آگاه باشم در ره بندگی شاه باشم در صف کان لله باشم ***** تو مرائی اگر من ترایم ***** عشق را ذوق مستانه خوشتر ذوق مستی ز دیوانه خوشتر چشم ساقی ز پیمانه خوشتر با خیال تو ویرانه خوشتر ***** صد ره از سدره المنتهایم ***** باغ جنت مثالی ز رویت حوض کوثر دمی از سبویت چشمه خضر آبی ز جویت هر سحرگه رساند ز کویت ***** مژده وصل، باد صبایم ***** چشم جادوی خونخوار داری تیغ مژگان خونبار داری همچو من کشته بسیار داری تا ز قتلم چه انکار داری ***** چون بود یک نظر خونبهایم ***** مستی باده نوشان ز جامت هستی خرقه پوشان ز نامت عاشقان سوی شرب مدامت عارفان سوی ذوق پیامت ***** میزنند از دو سو مرحبایم ***** ای غمت مایه شادمانی یاد روی تو روز جوانی وصل تو دولت جاودانی تار زلف تو سبع المثانی ***** لعل دلجویت آب بقایم ***** وه که هم مهره هم مار داری هم رطب بار و هم خار داری خسته ها با دل زار داری کشته ها بر سر دار داری ***** تا چه باشد ز تیغت سزایم میرزا حبیب خراسانی