میرزا حبیب خراسانی
قصیده ها
شمارهٔ ۹: باده سر جوش و جام لب بلب است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
باده سر جوش و جام لب بلب است نفس آخرین عمر شب است ساقی ماهروی مشکین موی آتشین خوی و آتشین سلب است قصب سرخ بر حریر تنش بمثل همچو نار در قصب است بوستان جمال و نخل قدش بالغ الورد و یانع الرطب است همچو میخوارگان صراحی را گریه نزحزن و خنده نزعجب است ساقی ماهروی مجلس را قهر بیجا و لطف بی سبب است گه دهد بوسه لیک نز ره لطف گه زند مشت و نیز نز غضب است بتلجلج زبانش از مستی در سخن گاه ترک و گه عرب است روز حشر است باده خوارانرا یا شب قدر یارب این چه شب است باژگون کارهای بوالعجبی خاصیتهای زاده عنب است بده آن سالخورده معجون کو داروی رنج و محنت و تعب است جوهر دانش و مزاج خرد آیه روح و مایه طرب است عربی خوی و پارسی میلاد مزدکی کیش و پهلوی حسب است راحت جان مرد دانشمند دفع هر علت است و هر کرب است نسب پاکش و نژاد بلند هم ز بوجهل وهم زبولهب است علت جود و موجب کرم است فتنه سیم و آفت ذهب است موجب ارتیاح واصل فرح قوت ارواح و قوت عصب است میرزا حبیب خراسانی