صفی علیشاه
بحر الحقایق
بخش ۲۸۴ - عبدالمتعال
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
متعال است آن اسمی که هر جا ترقی ز اوست از ادنی ببالا ز اشیاء هر چه را باید ز پستی دهد رفعت با علی ذات هستی مهیای علو باشد بهر قسم علو و اعتلای اوست زین اسم هر آنکس عبد او شد در تعلق که این معنی در او یابد تحقق توقف نیست او را در مقامی بود اندر علوش اهتمامی شود حاصل مرا او را هر کمالی بود باهمت او پست حالی نشد و اصل مقام و منظری را که نارد در نظر عالی تری را بود اندر شهودش اعتلائی که قانع نیست بر حدی و جائی رسد از طی منزلها بمقصد بآنجایی که شیئی نیست موجود بآنجایی که اصلا طی جا وحدنیست بغیر از هستی ذات الاحد نیست چنان داند که این اول مقام است هزاران پله باقی تا ببام است ورا در پله اول بود پا کجا تا پله ها بردارد از جا غرض جائی نگیرد هیچ آرام نباشد هیچ بر آغازش انجام از آن بر رب زدنی شد مخاطب نبی کو را تحیر بود غالب دلیلست اینکه هستی بی تناهیست چو هست بنده شد هستی شاهی است نباشد هستی حق را نهایت نه اول هست بودش را نه غایت صفی علیشاه