شمارهٔ ۵۴: برده عقل و هوش از من دلبری قدح نوشی‌

صفی علیشاهغزل هاشمارهٔ ۵۴: برده عقل و هوش از من دلبری قدح نوشی‌

متن دانلود

می توانید متن را اصلاح نمایید:

برده عقل و هوش از من دلبری قدح نوشی 
نازنین گلندامی یاسمین بناگوشی
زیرکی زبر دستی چابکی قضا شستی
روز تا شب مستی پای تا بسر هوشی 
رند حیله پردازی شوخ فتنه اندازی
دلفریب طنازی بذله گوی خاموشی 
شاهدی کمان ابرو مهوشی مسلسل مو
ریخته فرو گیسو تا کمر گه از دوشی
هشته نی بکس جانی یا سری و سامانی
غیب مردمان دانی عیب عاشقان پوشی 
هرکه بیند از دورش می شود بدستورش
پیش چشم مخمورش عبد حلقه در گوشی
نوبتی مرا آن مه آمدی به پیش از ره
چون بدیدمش ناگه بر گشودم آغوشی 
گفتنمش نهان تنها چند میزنی صهبا
هم توان زدن با ما جام و همچو می جوشی 
گفت شیخ و سجاده وانگهی کشد باده
با چو من بتی ساده اینت دلق مغشوشی 
بشنوند گر خلقت برکشند از حلقت
بر در ندهم دلقت با هجوم و چاووشی 
باشد از غلط رائی عشق و باده پیمائی
با بتان یغمائی بی حجاب و روپوشی 
عاشقی و میخواری در لباس دین داری
نیست جز تبه کاری یا که خواب خرگوشی 
گفتمش مکن پرخاش تو حریف و من قلاش
نیش را بهل خوش باش وه گرت بود نوشی 
من نه خشک و خود خواهم اهل درد و آگاهم
من صفیعلیشاهم نی کجی غلط کوشی 
با من آبمیخانه بین شکوه شاهانه
آن نیم که از خانه گندمم برد موشی 
گرچه رندم و سر خوش نیست زیر دلقم غش
بر گذشته از آتش با دمم سیاوشی 
نیستم بتدبیری هر دم آشناگیری
زود شود ز کس سیری دوست کن فراموشی 
من سر خراباتم فارغ از خرافاتم
نی زروی طاماتم زهد خشک بفروشی
خرقه پوشم از کیشی چون تو نی کج اندیشی 
عاقبت نیندیشی  حرف پیر ننیوشی 
گفت با توأم زین پس یار نی بدیگر کس
سال و مه هم آئین بس روز و شب هم آغوشی 
آمد و مکرم شد خرقه پوش و محرم شد
ره روی مسلم شد تند و یاوه بخروشی 
این خود ار خردمندی بود طبیت و پندی
باش با صفی چندی ده بنصح او گوشی

صفی علیشاه