صفی علیشاه
غزل ها
شمارهٔ ۴۹: مهر است مرا بر لب پیش لب قند تو
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مهر است مرا بر لب پیش لب قند تو نارم بلب آن مطلب کان نیست پسند تو بر لعل شکر خیزم خوان تا شکر انگیزم گو حرف که جان ریزم بر قالب قند تو گیسو چه کنی زنجیر پا بندیم از تدبیر مائیم بهر تقدیر بی سلسله بند تو دل رسته زهر قیدی جز موی تو بی شیدی بیرون نرود صیدی هرگز زکمند تو عشق تو جوان پیرم کرده است و زجان سیرم باشد که زمین گیرم بر سرو بلند تو پیشت من ابجد خوان چون دایره سرگردان هر کس بکسی حیران من گول بپند تو من پرسم اگر چونی چند آریم افسونی دل داند و دلخونی چون من و چند تو ایخسرو جان برخیز شهد از لب شیرین ریز هرگز نرسد شبدیز بر گرد سمند تو در خواب تو بر بالین سازم ز روان بالین چند ار نزند نسرین پهلو بپرند تو مژگانت بهر موقف یکسر زده بر صد صف حرز آورمت مصحف از بیم گزند تو پرسم من از آن بازت تا بشنوم آوازت از بوسه کشد نازت این حاجتمند تو تا بر رخت از غافل چشمی نفتد کامل در مجمر حسنت دل سازیم سپند تو رازی که بلب گویم پیشت بادب گویم از عشق و طرب گویم نه از پی پند تو صفی علیشاه