صفی علیشاه
غزل ها
شمارهٔ ۲۳: هزار دور از سپهر چون بگذرد گه شود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هزار دور از سپهر چو بگذرد گه شود که تا یک آدم بدهر صفیعلی شه شود چرا نه بینی که چون میان کل بشر یکی بدین وزن و سنگ عیان بنا گه شود ز سیصد و شصت شب شبی بود لیل قدر یک از همه اختران در آسمان مه شود چه غم از خلق مجاز ورا به نشناختند که چشم دنیا طلب زدیدن اکمه شود هوای دنیا کجا بجا هلد معرفت بسا که عقل زکی در این ره ابله شود نه آدم است آنکه او ندارد از دل خبر دل آن بود کز کدر چون خور منزه شود در آزمون خلقتی نبود به ز آگهی دلی که از آدم است ز آدم آگه شود هزار دل در صفا یکی نشد آینه که در وی از مردمی ظهور الله شود خمش که در راه عشق زبان درازی خطاست زبان معنی طلب ز گفت کوته شود صفی علیشاه