بلند اقبال
متفرق ها
شمارهٔ ۸: بس که ای زلف عنبرین موئی - عنبر افشان وعنبرین بوئی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بس که ای زلف عنبرین موئی عنبر افشان وعنبرین بوئی گفتمت مشک چین خطا گفتم که تو صد مشک چین به هر موئی درشکنجی وپیچ وتاب مگر عاشق آن بت جفاجوئی از درازی شب زمستانی وز سیاهی پر پرستوئی حلقه حلقه شکن شکن خم خم از بر دوش تا به زانوئی زنخ یار گوئی از سیم است توچوچوگان به پیش او گوئی بی قراری به روی یار چرا گرنه آشفته رخ اوئی تا بسنجی وفا ومهر مرا شده آونگ چون ترازوئی لام برچهره می کشد هندو شکل لا می توگر چه هندوئی با وجودی که بوی مشک تو راست بر دل ریش نوشداروئی روزم از تیره شب سیاه تر است زآنکه دایم حجاب آن روئی هرکه در بند بیندت گوید که چودزدان بسته باروئی کرده ای جا به دوش یار مگر مار ضحاک دوش جادوئی آفتاب است زیر سایه تو مر چو منشاه را ثنا گوئی ***** شیریزدان امیر اژدر در شافع حشر خواجه قنبر بلند اقبال