بلند اقبال
بخش چهارم
بخش ۲۰ - در نهی از حرص
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سروشی مرا گفت روزی به گوش که ازبهر روزی مخورغم مکوش بکن شکر یزدان قوی دار دل که رزق ترا میدهد متصل شب وروز روزیت آید به بر اگر هست خون جگر یا شکر چرامنت از این ویا آن کشی همان به که پا را به دامان کشی به دست خدا رزق هر بنده است دهد روزی هر که را زنده است ز فضل خدا بنده نعمت چشد چرا دیگر از بنده منت کشد چو دونان چرا از برای دو نان گهی منت این کشی گه از آن خوی روز و شب رزق یزدان پاک منه در بر بندگان سر به خاک خوری رزق وگویا نداری خبر که روزی که داده است شام وسحر گدایان وشاهان همه بنده اند ز روی یزدان همه زنده اند بخواه آنچه خواهی ز رب جلیل چه می آید از بندگان ذلیل بلند اقبال