افسر کرمانی
غزل ها
شمارهٔ ۹۷: شبی به شوخیم، آن ترک سیمتن بکشد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شبی به شوخیم، آن ترک سیمتن بکشد مرا چو شمع سحرگه در انجمن بکشد چگونه طاقت گفت و شنیدمی آرم از آن دو لب، که مرا ذوق یک سخن بکشد ز بس که گشتم و چهرش عیان نگشت مرا خیال آن کمر و فکر آن دهن بکشد روا مدار، چو من عندلیب نغمه سرای شبی به گلشنم، آن زلف چو زغن بکشد چگونه بوسه توانم زدن به پیرهنش مرا که یک نفس، آن بوی پیرهن بکشد مرا وطن سر زلف تو بود و دور شدم جدا ز زلف توام حسرت وطن بکشد میسر است که با تیغ ابروان بکشی مخواه تا دگری در چه ذقن بکشد افسر کرمانی