افسر کرمانی
غزل ها
شمارهٔ ۹۴: ماه من از شرم بر خورشید اختر پرورد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ماه من از شرم بر خورشید اختر پرورد سرو من بر رخ ز مشکین طرّه عنبر پرورد قد برافرازد به بزم، آنگه برافروزد جمال ماه نخشب را فراز سرو کشمر پرورد آن دو زلف عنبرین پرورده رخسار اوست لاله حمرا چه نیکو سنبل تر پرورد این همه سروی که پرورده است چون قدش نبود باغبان گر راست گوید سرو دیگر پرورد جان ما را می تواند پرورد از بوسه ای آن که اندر جنتِ رخ آب کوثر پرورد ای که گفتی جز صدف گوهر نپرورده است هیچ ماه من در حقه یاقوت گوهر پرورد پیکر من زرد گشت از آتش رخسار او نیست عیب آفتاب ار معدن زر پرورد افسر کرمانی