وحید قزوینی
شهر آشوب کوچک
بخش ۳۱ - صفت شمشیرگر
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سیّاف که خنده اش چو قند است چون تیغ، نگاه او کُشنده است آن آهوی چین چو ناخن شیر در کف دارد همیشه شمشیر بر شمشیرش غریب و بومی مالند جبین چو سنگ رومی چون تیغِ ز جوهر است دشوار از دام، رهاییِ گرفتار ما را شده استخوان ازین دام شمشیر چو ماهیان در اندام از ابروی آن نگار فتّان افتاده گذاره تیر مژگان این تیغ که هم چو ذوالفقار است در دیده چو تیغ رخنه دار است بر صفحه ی او نوشته تقدیر با خط غبار، شکل شمشیر وحید قزوینی