میرداماد
غزل ها
شمارهٔ ۷: فقیا بفیکا تفز بالعلا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
فقیا بفیکا تفز بالعلا معلماعلی قلبکا القیا بیا زاهد از باده ما بشوی دل و جان ز اوساخ زرق و ریا از من می که در کیش اکسیریان گدائی کند مهر از و کیمیا به میخانه ما یکی برگذر نه میخانه بل کعبه اصفیا می از جام ما خور که تا روز حشر زخاک تو خورشید روید گیا الهی دلم بنگه مهر تست که اقلیم نور است و صقع ضیا شد اشراق خاک تو کز خاک او کند دیده عقل کل توتیا میرداماد