سوزنی سمرقندی
غزلیات
شمارهٔ ۳۴ - تا سر من همی بود بر دوش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
. . . ن ترک من، آن بت سیمین هست سرخ و سپید و گرد و سمین . . . ایر از آن . . . ن بعافیت هر شب سیم بستر کند، سمن بالین تنگ حلقه است . . . ن چو خاتم و ایر در نشیند بخاتمش چو نگین نه همه . . . ن چو یکدیگر باشد نه همه میوه ای بود شیرین فرق چندان بود ز . . . ن تا . . . ن کز زمین، تا بآسمان برین طبع کش سرد باشد و ناخوش رخ کند زرد و دل کند غمگین نرود همچو من بجز ره . . . ن هرکه با خویشتن ندارد کین نرود همچو من بجز ره . . . ن هرکه با خویشتن ندارد کین از سرین نیست در جهان خوشتر سال ها من بیازمودم این تا سر من همی بود بر دوش در دل من بود امید سرین سوزنی سمرقندی