سوزنی سمرقندی
غزلیات
شمارهٔ ۱۳ - رای بر آنست که بیرون زنم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سوزنیم، مرد گرانمایه . . . ر پیر سبکروح گرانسایه . . . ر با همه خلق از ره خوش صحبتی خوش خوی و سازنده و با خایه . . . ر باشد پیرایه پیران خرد باز منم پیری پیرایه . . . ر طفل بدم، دایه ببر در کشید پر شد هر دو بغل دایه . . . ر ماده نهادند بگهواره در زانکه نگنجید در او مایه . . . ر شش بچه گریان در هفت سال سود همیدادم و سر مایه . . . ر راست خوهی هیچ خر دیزه را نیست بدین منزات و پایه . . . ر دی ز در بام برای مزاح عرضه زدم بر زن همسایه . . . ر مانچه اندودن . . . س را بدوغ خواست ز من عاریه ایرایه . . . ر قلعه گورنگ بگیرم چو آک دارم چون گر زبرین قایه . . . ر رأی بر آنست که بیرون زنم گردن این بدرگ خود رایه . . . ر سوزنی سمرقندی