سوزنی سمرقندی
غزلیات
شمارهٔ ۱۲
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سوزنیم مرد باندام . . . ر شاعر پخته سخن خام . . . ر مرهمه را شاه شش اندام، سر هست مرا شاه شش اندام . . . ر روز و شب اندر طلب کاف . . . ن آخته دارم چو سر لام . . . ر مردی مصلح بدم و نیکنام کرد مرا مفسد و بدنام . . . ر بودم در خورد هزار آفرین کرد مرا از در دشنام . . . ر کرد بکابین زن و فرزند و باز گردن من در گرو وام . . . ر از همه پیران زمانه منم خار صفت رومه گلفام . . . ر با همه بیمایگی، افراختم چون علم غیبت، بر بام . . . ر پنجه و شش سال ز شلوار من برد بهر کوی بپیغام . . . ر هر که بیاید بر من میهمان شام خورد . . . ر و پس از شام . . . ر بزم مرا یابد مهمان من اول جام می و انجام . . . ر چون سگ دیوانه، گزیده در آب صورت سگ بیند در جام . . . ر خشت بود بالین، بستر، حصیر خادمک ترک دلارام . . . ر آئی مهمان که منم میزبان دیو می آشام گه آشام . . . ر خانه بابرام برم تاز را تا بخورانمش بابرام . . . ر سوزنی سمرقندی