سوزنی سمرقندی
قصاید
شمارهٔ ۵۰ - من کیستم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
من یکی شاعرم نه سامانی نز نژاد ملوک ساسانی نه مرا باد حشمت میری نه مرا اسب و طوق سلطانی نه غلامان رومی و خزری نه کنیزان بزمی و خانی نه کلوکان پیشی و پشتی متهم نی بمائی و نانی نه به گاید مرا همی داماد نه من او را بهیچ ویرانی از خسک تا هزار میخ کری آنکه باشد ز ملک دهقانی نیست سی آسیا بمن بر وقف نه ز بی آبی و نه بی نانی نه بمردیکت اندرم یخدان نه سخن چون فقاع یخدانی جامه شوئی نکرده مادر من نه پدر هم ز آبگه بانی نه مرا چنبر رسن تابی کرده بی پیرهن گریبانی اینهمه باد و بارنامه و لاف داشتم من بر آن کل ارزانی تیز در ریش و سبیلت آن کل خوه کلی باش خواه سامانی کس نداند ازوچه بربخورند ماورالنهری و خراسانی ندهد از رنج آن کل کافر هیچکس خلق را تن آسانی جز مظفر مجیر دین بوبکر آن چو بوبکر در مسلمانی سوزنی سمرقندی