صوفی محمد هروی
دیوان اطعمه | خوراکی ها
بخش ۹۴: تا کوکب جمالش در زمانه لامع - بهر مشعله داریش خورشید گشته طالع
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا کوکب جمالش در زمانه لامع بهر مشعله داریش خورشید گشته طالع در جواب او تا قرص ماه نان شد در روی سفره طالع بر آفتاب شد تنگ گردون که هست واسع چون شاه خربزه شد ناگه عیان به بازار بنگر خیار پیشش چون گشته است راکع در اشتیاق بریان ای نان شیر پرور آه دل مرا بین شبها چو برق لامع کاغد حجاب قندست اندر دکان قناد یارب برانداز، آن را که هست مانع ما را به سعی اکنون روزی نشد مزعفر ای نان جو دریغا زان رنجهای ضایع دی ناصحی مرا گفت کن ترک نان و بریان آری دل مسامح گویند هست واسع صوفی به دهر می داشت طاس هریسه امید اکنون به نان خشکی مسکین شدست قانع صوفی محمد هروی