صوفی محمد هروی
دیوان اطعمه | خوراکی ها
بخش ۵۷: نصیحتی کنمت باده نوش و خوش می باش - مباش در پی دنیا و دل منه به وفاش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نصیحتی کنمت باده نوش و خوش می باش مباش در پی دنیا و دل منه به وفاش در جواب او چو نان گرم میسر شود به قلیه تراش برون رود ز سر من هوای کاسه آش برای هیمه کشیدن میان ببندم چست در آن زمان که پزد مطبخی برنج به ماش چو نان میده و بریان به دست برناید برو به کاسه اکرا بساز ای قلاش برنج و ماش بود نعمتی حکیم، اما چه خوش بود که به یاد آید آن زمان از ماش مقدرست چو ای دل نصیبه هر کس غم جهان چه خوری لوت می خور و خوش باش چو هست طلعت پالوده نازک و رعنا به سرخ و زرد چه آراش می کنی نقاش برای صدقه در آن دم که می پزند برنج دهند جمله به صوفی مستمند، ای کاش صوفی محمد هروی