صوفی محمد هروی
غزل ها
شمارهٔ ۱۱: ای تو چون زلف چرایی، به من شیدا کج
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای تو چون زلف چرایی، به من شیدا کج راست گویم منشین بهر خدا با ما کج آمده زلف به دزدیدن آن سیب ذقن هندوست و چه عجب گر بود آن لالا کج بر بساط ای شه خوبان به رخ زردم بین همچو فرزین تو متاز ای بت من عمدا کج سرو تعظیم تو هر روز به جا می آرد بود او پیش قد دلکش تو بالا کج گفت...من امروز رقیب و غلط است راست هرگز نشود در نظر بینا کج گر کجی راست نیاید زخلایق اما خوش بود آن خم ابرو به رخ زیبا کج آن پری چهره ندانم که چرا آخر کار باخت با صوفی دلسوخته شیدا کج صوفی محمد هروی